بسم الله الرحمن الرحیم

یه خاطره به شدت آموزنده...(حداقل واسه خودم).... لو لا فلان...

جمعه شب با دوستام جایی میخواستیم بریم، چون برگشتنمون دیر وقت میشد بابام اجازه ندادن که من برم(اینم مشکلی همیشگی ما دخترا). به طور اتفاقی به یکی از دوستام که اونم میخواست بیاد و من نمیدونستم یه إس هویجوری دادم. اون پرسید محدثه تو هم امشب میآی؟ گفتم نه بابام نمیذارن. دوستم گفت بابای من میاد دنبالم تو هم ک خونه تون نزدیکه ماست میرسونیمت. اگه بدونید چقد خوشحال شدم. به بابام گفتم و بابام اجازه دادن. با اون عصبانیت بابام، معجزه شد (آخه قبلش دعوا شده بود) همش خداروشکر میکردم و حواسم بود که اگه خدا یه چیزی بخواد خودش درستش میکنه.

اونجا ک رفتیم یکی دیگه از دوستام منو دید و خوشحال ئه محدثه تو هم اومدی؟!! گفتم آره همش به خاطر بابای فلانیه ک اگه نبود منم اینجا نبودم ... نکته داستان اینجاس ... اگه فلانی نبود من نبودم... تا من اینو گفتم دوست جونم خندید گفت: لو لا فلان ... (اول یه حدیثه) اینو ک گفت من تا آخرش رفتم و کلی بیش خدا خجالت کشیدم که چه بنده ای هستم من. اصل حدیث اینه:

خدای سبحان درباره ی کسانی که به این ایمان ناب، راه نیافته اند می فرماید ایمان اینها با شرک، آمیخته است: «وَ ما یُؤْمِنُ أَکْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاّ وَ هُمْ مُشْرِکُونَ» (سوره ی یوسف، آیه ی 106)

«و بیشتر آنان به خدا ایمان نیاوردند مگر آنکه مشرک باشند» یعنی، بسیاری از انسانها با این که مؤمنند، مشرکند.

اما صادق (علیه السلام) در تبیین این حقیقت که چگونه اکثر مؤمنان، مشرکند؟ فرمود: همین که می گویند: اگر قلان شخص نبود، مشکل من حل نمی شد، این تفکر با ایمان، سازگاز نیست.

«هو الرجل یقول لو لا فلان لهلکت، و لو لا فلان لأصبت کذا و کذا، و لو لا فلان لضاع عیالی، أ لا تری أنه قد جعل لله شریکا فی ملکه یرزقه و یدفع عنه، قال قلت فیقول لو لا أن الله من علی بفلان لهلکت قال نعم لا بأس بهذا» (تفسیر العیاشی، ج 2،ص 200، حدیث96)

«که انسان بگوید اگر فلانی نبود من از بین می رفتم و اگر فلانی نبود چنین و چنان می شدم و اگر فلانی نبود خانواده ام نابود می شد، مگر نمی بینی که او با این حرف ها در ملک خدا برایش شریکی قائل شده که روزیش می دهد و از او دفاع و دفع گرفتاری می کند؟» راوی می گوید: «عرض کردم پس بگوید: اگر خداوند به واسطه فلانی بر من منت نمی نهاد از بین می رفتم؟ فرمود: آری، اشکالی ندارد».

پی نوشت1: خدایا منو ببخش که فراموش کردم تو این دنیا همه چیز بدست توست. لامؤثر فی الوجود الا الله.

پی نوشت2: خدایا اگه یه وقت بدی کردم خودت یه جوری نشونم بده و آگاهم کن. قربونت اینو خیلی خوب گفتی.

پی نوشت3: خداجونی دوستای خوبمونو زیاد کن و بهشون خیرکثیر بده.

پی نوشت4: التماس دعا

نوشته شده در سه شنبه 91/5/17ساعت 2:52 عصر توسط یاس نظرات ( ) |